Saturday, December 6, 2008

A nightingale’s song

geschreven: 06-dec-2008, Nagasaki.

De herfst is een prachtig seizoen in Japan, mooier dan elders. Bladeren kleuren in allerlei kleurtinten, van roodoranje tot geler dan geel. Ze dwarrelen als sneeuwvlokken naar beneden, zich neervleiend op de almaar kleurrijker wordende grond. Maar niet elke plek kent zo’n bijzonder mooie herfst, of eigenlijk zou ik moeten zeggen, er zijn plaatsen waar dit jaargetijde nog beter tot zijn recht komt. Een van die plaatsen is het historische Kyôto 京都.



Hoo ho kekyo kekyo kekyo.

Ik geef het toe, dit is geen denderende weergave van het betreffende geluid, maar schijnbaar is deze schrijfwijze het doeltreffendst. In Japan kom je allerlei geluiden tegen, uiteraard, welke stuk voor stuk een heel nieuwe ervaring met zich mee brengen. Zo is er het ruisen van de wind door de bladeren, harde donderslagen diep in de nacht of winkelmeisjes die onvermoeibaar klanten welkom heten – irasshaimase! Slechts een greep uit de geluiden die hier te horen zijn. Maar dit geluid is van een andere orde. Hoo ho kekyo kekyo kekyo.

Een heel andere orde.

Het is het geluid van de Japanse struikzanger (Cettia diphone), jawel, een klein vogeltje. Typisch zo’n geval dat je toe kan voegen aan het lijstje ‘hoe omschrijf je dit in zijn kloppende volledigheid,’ dus daartoe ga ik niet eens een poging wagen. Ik weet niet of je dit een wintergeluid zou kunnen noemen, het vogeltje is vast ook in de zomer aan te treffen, maar het past wel bij de melancholieke stemming nu de dagen korter – en bovendien stukken kouder – worden.

Het is echter niet het vogeltje zelf dat mij tot deze omschrijving noopt. Het is een vloer. Om precies te zijn is dit namelijk het geluid dat de nachtegaalvloer (鴬張り, uguisubari) in het Nijō-kasteel (二条城 , Nijōjō) voortbrengt. Wanneer je over deze vloer loopt, hoe voorzichtig ook, begint deze spontaan een lied op te zetten gelijkend de zang van dit vogeltje. Geen gewoon gekraak, echt getjilp. Als een vogel. En niet eens uit esthetische overwegingen is het dat deze vloer hier ligt, maar om als waarschuwingssysteem zijn keel op te zetten zodra er iemand overheen sluipt in de in diepe stilte gehulde nacht.

Over vogels gesproken, op het Gouden Paviljoen (金閣寺, Kinkaku-ji) staat er ook een. En wat voor een. Gehuld in bladgoud, borst vooruit, vleugels klaar om uit te vliegen. Het is eerder uitgekomen dan ik had durven vermoeden, een bezoek aan de Hertentuin Tempel (鹿苑寺, Rokuon-ji) waar dit paviljoen staat. Plotseling stond ik daar, zomaar opeens, gelopen onder een haag van verkleurde bladeren. Daar schitterde het paviljoen, met haar weerspiegeling op het gladgestreken water. Ik heb zelden zoiets moois gezien.



De vorige avond was het nog een nachtelijk tempelbezoek aan de Fushimi Inari-taisha (伏見稲荷退社) dat mijn zintuigen geprikkeld had, waarna ik op een futon (布団, een Japans matras) mijn rust had weten te vinden. Wetende dat ik de volgende dag eindelijk oog in oog zou staan met de tempel wier schoonheid een zekere priesterleerling, Hayashi Shōken, te veel was geworden, viel ik toch opmerkelijk snel in slaap. Deze priesterleerling stak het Gouden Paviljoen in brand in de nacht van 1 op 2 juli 1950, waarna deze tot de grond toe afbrandde. Mishima Yukio 三島由紀夫 schreef er het prachtige boek “Het Gouden Paviljoen” over. Een echte aanrader.

4 comments:

Anonymous said...

Hoo ho kekyo kekyo kekyo!

Yoeehooeee, de Japanse struikzanger. Het malle beessie toch :)

Je kunt zo'n vogel niet zomaar onder de vloer stoppen!

goooooood girl said...

your blog is very nice......

Anonymous said...

Een ornitholoog in spé????

Een postduifje op je bureau, een tjilpende nachtegaal onder de vloer, een prachtvogel op het Gouden Paviljoen, gehuld in bladgoud, borst vooruit, vleugels klaar om weg te vliegen.

Kakelende winkelmeisjes. En zelf fluit je een aardig blogdeuntje weg in kleurrijke klanken.
Hoo ho kekyo kekyo kekyo!

En jij trippelt over die kasteelvloer, heel voorzichtig.

Hoo hoo hoo .... wat moet dat daar?

Hoo hoo hoo heeft iets weg van ... de kerstman!

Kerst in Japan. Ik ben benieuwd of deze tijd van het jaar anders zal zijn in Nagasaki?! Ik hoor het nog wel.

twiet twiet (huismus?)
femia

Anonymous said...

psssssssst.....
geheimpje! (HIMITSU!)

Hoe komt zo'n blog van Sander tot stand???

Sabbelend op een Brussels manneke!N.B. een dropje van Nederlands fabrikaat. Een manneke Pis???

Dropje èn woorden worden gekauwd en herkauwd, totdat er smakkend en sabbelend een mooie zin uitvloeit.

Zou dat manneke dan op zijn tong gepist hebben?
Als een engeltje....

En nu maar hopen dat-ie nog genoeg Brusselse mannekes heeft, als hulpmiddel voor een volgend blog!

geheimpje van een insider!
pssssst niet doorvertellen, hè?!