Monday, March 2, 2009

Herinnering aan later

geschreven: 02-mrt-2009, Nagasaki.



Het duistere nachtlandschap trekt aan me voorbij. De shinkansen (新幹線, bullet-train) raast over bruggen met daaronder pikzwart water. Langs bouwvallig uitziende woongebieden, langs oude flatgebouwen, donkere steden. Even waan ik me weer terug in Nederland, op weg naar huis.

Yakushima heeft een overweldigende indruk op me achter gelaten. De ene dag grauw, met laaghangende bewolking gedrapeerd over de toppen van de groene bergen, terwijl de volgende dag een strak blauwe lucht liet zien. Niet alleen is het weer op Yakushima behoorlijk wisselvallig, de verschillende weertypes brengen ook een heel andere indruk met zich mee. Een beetje zoals het levendige van De grote golf bij Kanagawa (神奈川沖浪裏, Kanagawa oki nami ura) van Katsushika Hokusai (葛飾北斎), tegenover het dromerige van Pine Grove (松林図, shouri-zu) van Hasegawa Tôhaku (長谷川等伯). Zoiets.


[bron: Library of Congress]


[bron: Tokyo National Museum]

Er kwamen herinneringen in me op, herinneringen aan later. Overal om me heen zag ik redenen te over om mezelf voor te stellen hoe het zou zijn in Japan te wonen, later. Hier, in adamskostuum in de Pacifische Oceaan dobberend, leken even alle voors het voorgoed van de tegens te winnen. Wat een land. Ik besloot in ieder geval: naar Yakushima kom ik nog eens terug. En dan ga ik ook echt de bergen in.

De trein raast voort. Terug naar Nagasaki. Voort in het landschap dat op de heenweg onmiskenbaar Japans was geweest, maar nu verholen gaat in het donker van de nacht. Door tunnels om de bergen te doorkruisen, langs kleine verlaten stations, kustwegen.

Het vertrekstation was Kagoshima, de stad vanaf waar je een zinnenstrelend uitzicht zou moeten hebben op de vulkaan Sakurajima (桜島). De bewolking hing echter ook hier laag aan de hemel, precies over de vulkaan. Op zee was de bewolking, beide vaartochten, langzaam aan verdwenen. De boot van en naar Yakushima leek trouwens niet te varen. De bewegingen leken niet op het meedeinen met de golven, maar veel eerder op turbulentie van een vliegtuig. De boot scheerde over het water. De Pacifische Oceaan.

Terwijl de trein onvermoeid de rails volgt, komen bij mij herinneringen in me op. Herinneringen aan later.

Ik val in slaap, op weg naar huis.













Reisschema:
  • 23-feb-2009:
    Per trein van Nagasaki 長崎 naar Kagoshima 鹿児島;
  • 24-feb-2009:
    Per boot van Kagoshima 鹿児島 naar Yakushima 屋久島
  • 25-feb-2009:
    Yakushima 屋久島
  • 26-feb-2009:
    Per boot van Yakushima 屋久島 naar Kagoshima 鹿児島;
    Per trein van Kagoshima 鹿児島 naar Nagasaki 長崎

Zie voor een kaartje het bericht Hitte in de vrieskou van 7 januari, of het PDF bestand hierboven.

3 comments:

Anonymous said...

lieve Sander,

"herinneringen aan later"
als achtergrond op jouw tekst en foto's

een overweldigende indruk...
het land was niet het mijne...
onbestemde verten...
nooit meer naar huis...
het is omgekeerde heimwee...
en dat verlangen neem ik mee...
tussen jou en mij...
Japan en jou...
ik kom terug...
herinneringen aan later...

de tranen stromen over mijn wangen

Anonymous said...

na een nachtje slapen...

de tranen zijn gedroogd...

Heb je eindelijk een "net pak" (zelfs met de exclusieve merknaam Adam's) ga je in deze sjieke outfit liggen dobberen in de Pacifische Oceaan?!? Da's zonde...

Anonymous said...

Hey Sander!

Weer zo'n mooi verhaal! Hoe doe je het zeg! Echt sjiek!
En mooie foto's! Ik wist niet dat Japan zo mooi was!
Naja..nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag gister!

Kusjes, Gemma