Een koude tinteling doet zich gelden op mijn handen, maar de strak blauwe lucht zover je maar kijken kan met daarboven een enthousiaste winterzon, maakt het aangenaam. De veerboot verwijdert zich van de haven en zet vaart richting het oosten, naar Kumamoto. Tientallen meeuwen hebben zich verzameld om de hele reis achter de boot mee te vliegen en zich te goed te doen aan het eten dat ze voorgehouden wordt door menig Japanner op het achterdek.
Eenmaal in Kumamoto aangekomen blijkt daar niet al te veel te zijn vanuit toeristisch oogpunt. Hoewel, het kasteel is zeer de moeite waard, maar daar blijft het bij. In groot contrast daarmee staat het plattelandsdorpje Aso, waar daadwerkelijk vrijwel niks is, maar daardoor des te aantrekkelijker is om een bezoek aan te brengen. Het kleine stationnetje is oud en vervallen. Er zullen hoogstens een paar treinen per dag passeren, vermoed ik. Toch is de weg die niet ver van het station ligt opmerkelijk druk, relatief gezien dan. Afgezien daarvan is het ongelofelijk stil, wat ongetwijfeld ook deels ligt aan de tijd van het jaar: shôgatsu (正月), de eerste paar dagen van het nieuwe jaar.
Dit is een heel andere kant van Japan, een kant die ik tot nu toe nog niet had weten te ontdekken. Zo’n uitgestrekt landschap, hier en daar zelfs kil, vooral boven op de berg Aso-san (阿蘇山), biedt een les in nederigheid—iets wat Japan sowieso al snel met je doet. Dit gebied, ’s werelds grootste vulkanische caldera, is tot op de rand van de vulkaankrater te ‘beklimmen’ met de kabelbaan. Tot mijn verwondering is een licht groene substantie de bron van de dikke dampen die de krater uitspuwt. Onschuldig groen.
Weer terug in het stadje kan de kou, die werkelijk met geweld om je heen slaat boven op de berg, vervangen worden voor de hitte van een onsen (温泉; heetwaterbron). Zo is er de Uchinomaki Onsen (内牧温泉), welke ondermeer geliefd was bij de fabuleuze Japanse schrijver Natsume Sôseki (夏目漱石; lees bijvoorbeeld eens Kokoro, 1914, of Botchan, 1906). Ik zou niet willen zeggen dat deze omgeving je gedachten ineens doet overspoelen met literaire inspiratie, zoals het hete water wel over de rand van het bad stroomt, maar een indrukwekkende plek is het zeker.
Leegte. Rust.
Niets dan dat, maar tegelijkertijd alles wat je je maar kan bedenken. Gedachten nemen een hoge vlucht om vanuit vogelperspectief je eigen silhouet gade te slaan, terwijl de zonnestralen zich door de wolken manoeuvreren. Ademloos.
Reisschema:
- 02-jan-2009:
Per trein van Nagasaki 長崎 naar Shimabara 島原;
Per boot van Shimabara 島原 naar Kumamoto 熊本 - 03-jan-2009:
Per bus van Kumamoto 熊本 naar Aso 阿蘇 - 04-jan-2009:
Per bus van Aso 阿蘇 naar Oita 大分 - 05-jan-2009:
Per bus van Oita 大分 naar Beppu 別府 - 06-jan-2009:
Per bus van Beppu 別府 naar Yufuin 湯布院 (en terug);
Per bus van Beppu 別府 naar Nagasaki 長崎
