Zachte koele wind, streelt
dauw schittert
de zonnegloed omarmend
de ochtend tegemoet.
Wanneer ik ’s ochtends vroeg op mijn fiets stap is het zadel nog vochtig, klam zelfs. Dauwdruppels glinsteren op het oppervlak, wachtend om door de warme stralen van de ochtendzon aangeraakt te worden. Ze kleuren als een regenboog in wording, voorzichtig met fletse kleuren, bang om al van het zadel af te glijden.
De zon laat echter nog nauwelijks van zich zien, hoewel ze toch aanwezig is in de ochtendlucht die schuilgaat achter de bewolking. De temperatuur is de afgelopen week plotseling gezakt van een ruime 25 graden tot, ik schat, een magere 18 graden, alsof ik niet ontelbare kilometers van Nederland afzit maar opeens ben genaderd tot ergens in Zuid-Frankrijk op een overbrugbare afstand vanaf Nederland. Dit gebeurde bijna net zo plotseling als de yen sterker is geworden in de korte tijd, ongemerkt toch al één maand, dat ik hier ben.
Ik heb er al vaker over geschreven, de avond en ochtend hier in Japan. Waarschijnlijk zal ik dat ook nog vaker doen, want het heeft iets, iets waar ik de naam niet goed op kan leggen. Iets wat ook ongelofelijk moeilijk te beschrijven is. Boven op de berg 稲佐山 (Inasa-yama), met uitzicht over de stad aan de ene kant en de uitgestrekte zee aan de andere kant, word je na de lange rit naar boven à bout portant overdonderd door de schoonheid van het land. Overdag is dit uitzicht al overweldigend, laat staan met de ondergaande zon niet ver meer verwijderd van de waterlijn.
Ik ben bijna geneigd te zeggen dat hetgeen wat hier in de lucht hangt spiritualiteit is.
There is indeed something spiritual in this place. And though it may forever be obscure to me, I cannot but be aware of its power.
[Nathan Algren (Tom Cruise) in The Last Samurai]
Het enige wat ontbreekt is het lage gebrom van monniken, maar die bedenk ik er voor de vorm zelf bij. Het trillende geluid reikt tot ver in de omgeving, als eens zachte zucht wind die door de bomen ritselt alvorens bij mij op de huid te tintelen.
[Sander in Japanse Karakters]
6 comments:
Ha Sander!
[...]
de ochtend tegemoet.
Die zin komt mij bekent voor, volgens mij van een beroemde dichter elders op de pagina.
En de temperatuur zakt hier ook, 's ochtends tot het nulpunt, brrr. Je hebt dus niks te klagen :P
De tijd vliegt snel voorbij hè, voor je het weet is het weer zomer. Ben je trouwens al bruin gebakken? Als een echte inheemse japanse buitenlander, met fototoestel en al.
Zijn de foto's van je fiets avontuurtje al bijna klaar voor publicatie, of liggen ze nog bij de drukker... ben benieuwd
Bas
He Sander!
Eindelijk een reactie van mij, daar zit je al lang op te wachten!
Wat een lekkere temperatuur, die achttien graden. Hier is het een flink stuk kouder. Bas heeft dat ook al gemerkt:P
Hoe is je eerste maand in Japan bevallen? Welke dingen zijn compleet anders in vergelijking met hier? (Afgezien van het weer en de omgeving natuurlijk.)
De foto met een Japanse vrouw die een paraplu/parasol vasthoudt, vind ik zo mooi! Toevallige voorbijgangster?
Ik wacht op je volgende berichten!
Kus Tamar
Spannend
Ik kan bijna niet wachten om het zelf te komen ervaren
In het voorjaar zal het ook uitnodigend zijn.
Pieter
kawai Sander san,
Zelfs een simpel zadel levert leesvoer op, met kleurig sprankelend spraakwater.
Geheel onverwacht duikt er Frans bloed op in je aderen ... à bout portant ... klinkt heerlijk vloeiend.
Met zinderende Japanse zelfbrommers, die monniken. Of vallen ze onder de noemer zoemertjes?!
Dat waren toch ook onze piepkleine veldmuisjes! Heb je al zeldzame bergexemplaartjes ontdekt tijdens je dwergfiets-tochten?
Kabbel voort, ik ben benieuwd naar een stomend vervolg in een uchi to ofulo, vrij vertaald, met dank aan dè taalgids.
Musuko, een dubbeldikke kisu,
femia
Sander, ik vind je prachtig!
Hoi Sander,
ik ben eigenlijk ook wel benieuwd wat je overdag zoal doet. Volg je college's, heb je een opdracht?? enne...wie is Lena eigenlijk?
Groet
Anne.
Post a Comment