Het land van de rijzende zon

geschreven: 05-okt-2008, Nagasaki.

日出ずる国 (hi-izuru-kuni), het land van de rijzende zon, mag dan wel het land zijn waar de zon als eerste haar gloren over het land doet schijnen om een nieuwe dag aan te kondigen, die munt heeft ook een keerzijde. ’s Avonds wordt het al vroeg donker, en bovendien valt de avond plotseling in.

Cicades sjirpen dat het een lieve lust is en de airconditioning zoemt om de binnentemperatuur op een aangename tweeëntwintig graden Celsius te houden. De koude lucht circuleert door de kamer. Het trekkoortje van de lamp deint mee op de luchtstroom, zoals een vissersboot in de haven tijdens het lossen van de vangst meedeint op de golven die tegen de kade klotsen. Het uitzicht door het raam levert een fraai panorama op van lichten die zich aan de berg klampen, steeds hoger de hemel in, totdat dit schijnsel van lampen overgaat in de kleine lichtpuntjes van de sterren.



Nee, deze keerzijde kan geenszins een minpunt zijn van die andere zijde, het ochtendgloren.

De dikke druppels die vandaag overdag uit de lucht zijn komen vallen, lijken weer omhoog gezogen te worden om de lucht te bezwangeren met een klamheid die de avond zwoel maakt. De zee is hier een goede vijf kilometer vandaan, maar er is niks van te merken. Om eerlijk te zijn heb ik er zelfs nog geen glimp van opgevangen, terwijl de Hollanders een dikke driehonderd jaar geleden – van 1641 tot 1859 – gekluisterd waren aan een kunstmatig eiland in de baai van Nagasaki. Te weten Dejima (in Japanse karakters 出島). Hun hoop kwam op schitterende koopvaardijschepen aanvaren, via die schepen was de enige mogelijkheid tot contact met het thuisland, en ook de enige manier om weer terug naar huis te gaan. Maar de handel tussen Nederland en Japan floreerde, en een sterke relatie tot op de dag van vandaag was gevestigd.


[bron: de Volkskrant]

Nu zijn er gelukkig tal van andere communicatiemiddelen om contact te houden met Nederland. De postduif hoeft nu niet uit te vliegen en kan rustig op mijn bureau blijven zitten met een bericht van thuis tussen de pootjes. Verdere berichten zullen razendsnel over een digitaal netwerk overgebracht worden. Het stemt mij gelukkig, het geeft houvast om te weten dat je de mensen om wie je geeft elk moment kunt bereiken.